In een artikel over de Hebreeuwse taal lichtte ik toe hoe het universum alles weg heeft van een software simulatie. Ik ben niet de eerste en enige die dat roept, nee zelfs astrofysicus en Nobelprijs winnaar George Smoot houdt zich met die vraag bezig. Alhoewel hij in deze TED presentatie zegt dat hij ‘a little bit of a fun talk’ houdt, zet hij het publiek met de inhoud van de presentatie wel degelijk op het spoor van de mogelijkheid van het leven in een softwaresimulatie. Ook hij is niet de eerste. Een professor uit de raad van adviseurs op het gebied van wetenschap en technologie van Barack Obama, Dr. Sylvester James Gate, heeft wetenschappelijk geconstateerd dat het universum bekeken vanuit de ‘string theory’ (snaartheorie) zich gedraagt volgens computercode (zie hier). Dat zijn nogal hilarische gedachten als je het zo op het eerste gezicht tot je door laat dringen. In dit artikel zal u hopelijk duidelijk worden dat het allemaal misschien niet zo hilarisch is als op het eerste gezicht lijkt.
Om de mogelijkheid van een simulatieve realiteit of het ‘leven in een simulatie‘ te kunnen begrijpen is het allereerst nuttig om onderstaande TED presentatie van arts en wetenschapper Olaf Blanke te bekijken. Daarnaast is het nuttig kennis te nemen van de huidige stand van zaken op het gebied van nanotechnologie. Olaf Blanke laat redelijk aannemelijk zien dat ons bewustzijn (zoals hij dit noemt) in de maling te nemen valt. Hij doelt hier eigenlijk op een ander soort bewustzijn, dan datgene hier op de site zo vaak besproken en hierna ook verder toegelicht. In feite toont Blanke aan dat het brein of liever gezegd het “computerprogramma” dat in het brein loopt, in de maling te nemen valt. Het lichaams-bewustzijn valt als het ware te tricken. De jongen op de foto is visueel afgeschermd van zijn echte linker arm. Een testmedewerker streelt gelijktijdig over de echte hand buiten beeld en over de rubber hand. Op het moment dat er iemand onverwacht met en vork in de rubber hand prikt trekt de proefpersoon zijn linkerhand snel weg; terwijl hij zou kunnen weten dat het niet zijn echte hand is. Blanke laat zien dat dit lichaams-bewustzijn op een veel groter niveau te tricken valt. Het gaat zelfs zo ver dat deze rubberhand lichaamsidentificatie zo ver gaat als een compleet namaak lichaam, zolang de zintuigelijke impulsen maar overgebracht worden op het brein. Trek je dit door naar computer games, dan kun je met de huidige 3D technieken en zintuiglijke impressies het brein dusdanig in de maling nemen, dat de game-speler zich daadwerkelijk in de game waant.
In de film Transcendence met Johnny Depp zien we hoe de nanotechnologie het mogelijk maakt om fysieke lichamen na te bouwen. Ray Kurzweil – technisch topman van Google – riep al jaren geleden dat we in 2045 onze eigen Avatars zullen hebben en digitale werelden kunnen creëren die niet van echt te onderscheiden zijn. Dus als we het lichaams-bewustzijn in ons brein in de maling kunnen nemen, zouden we dus met een breinconnectie met deze Avatar een pretty much echt leven kunnen leven, waarbij we ons lichaam lekker thuis laten zitten; ver weg van alle gevaar voor verkeer, ziektes, enzovoort. Doet dat u denken aan de film Surrogates? Juist ja, dat is precies wat ik bedoel. En de techniek is al bijna zover, wees gerust. Als we dan op dit moment al in staat zijn om met nanotechnologie eetbaar vlees te produceren, kaaklijnen te laten hergroeien, nieren na te bouwen enzovoort, dan leert de wet van Moore (exponentiële technologische vooruitgang) ons dat Ray Kurzweil het jaar 2045 waarschijnlijk niet uit zijn duim gezogen heeft. Wilt u trouwens geld verdienen? Investeert u dan in de printer-industrie. De 3D printers die uw eigen kleding zullen uitprinten zullen over een paar jaar hetzelfde doen met kledingwinkels als downloadable muziek met de CD-winkels gedaan heeft. U kunt straks uw eigen kleding en wellicht niet veel later uw eigen voedsel uitprinten. Weg met die koelkast! Overigens komt de realiteit van de film Elysium dan ook steeds dichterbij. Als ons lichaam vol nanocellen zit – die de originele kwetsbare biocellen zullen vervangen – dan zijn we niet alleen Androids, maar kan een software reset in een scanner zorgen voor een reset. Daarmee ziektes en veroudering voorkomend.
De vraag is echter: “Hoe zit dat dan met dat lichaamsbewustzijn, moet je steeds – als in de film surrogates – verbonden blijven met je originele brein?” Daar heeft deze meneer Max Tegmark een antwoord op. Ons bewustzijn is niets meer dan een patroon van interactie tussen de cellen in ons brein, zo stelt hij. Hij legt dit uit aan de hand van het watermolecuul. Een watermolecuul op zichzelf voelt niet nat aan. Als het bevroren is voelt het niet nat aan, als het waterdamp is voelt het niet nat aan. Alleen water geeft de gevoelssensatie nat. Het is dus rangschikking of het bewegingspatroon dat bepaald in welke status het watermolecuul nat voelt. Zo geldt dit ook voor onze hersenen. Het zijn als het ware de denkpatronen die het bewustzijn scheppen, niet de receptoren. Dat zou impliceren dat bij het simuleren van deze denkpatronen of de interactie van de receptoren in de hersenen volgens een complex patroon, een bewustzijn ontstaat. Feitelijk is dit een beetje overeenkomstig het gedachtegoed van de film Transcendence en ook overeenkomstig datgene wat Ray Kurzweil gelooft. Je zou dan kunnen stellen dat het bewustzijn dus niet afhankelijk is van het brein in het ‘originele lichaam’, maar – wanneer de patronen geüpload kunnen worden – dat het bewustzijn ook ontstaat in de computer of Avatar, zodra deze worden ge-upload. Michio Kaku gelooft zelfs dat we ons hele lichaam en bewustzijn in de toekomst kunnen teleporteren als gevolge van informatie teleportatie gebaseerd op kwantumverstrengeling (onthoud dat woord). Dus naast dat we ons bewustzijn dan kunnen uploaden naar 1 of meerdere Avatars kunnen we dit ook doen naar computergames of zelf (via teleportatie) naar andere sterrenstelsels met daarin mogelijk leefbare planeten. Een druk bestaan krijgen we dan. Ik ben nu 43, dus als ik de 73 haal kan ik een mooie jonge Surrogate aanschaffen.
De vraag is of het allemaal zo simpel is en werkt. Is ons bewustzijn echt niets meer dan een complex van patronen of is dat complex van patronen een gevolg van iets buiten onszelf, waardoor dat complex van patronen juist en slechts alleen daardoor die vorm aanneemt? Gesteld dat bewustzijn inderdaad niets meer dan een complex van patronen is, zou het dan niet zo kunnen zijn dat wij nu al in een simulatie leven? “Ach Vrijland, hou toch eens op met die onzin man! Je kraamt echt zulke flauwekul uit de laatste tijd. Ga lekker het nieuws analyseren man!” Nee, ik ga u lekker eens stevig prikkelen tot nadenken. Stel dat onze grote vriend Ray Kurzweil gelijk krijgt en we kunnen ons ‘bewustzijn’ uploaden naar computersimulaties die net zo levensecht zijn als de film Jurassic Parc jaren geleden al was met haar dino-simulaties. Je schrok je een hoedje! De games van tegenwoordig zijn super realistisch. Voeg daar een beetje 3D technologie en zintuigelijke trucjes aan toe voor uw hersenen en voilà! En als het zo is dat dit bewustzijn daadwerkelijk geüpload kan worden dan kan de game dus eigenlijk uw leven super realistisch voortzetten en leeft uw origineel daarnaast ook nog eens door. Dan krijgen we wat de Red Hot Chilli Peppers bezongen met hun “Deep inside of a parallel universe it’s getting harder and harder to tell what came first“. En als we dan een Avatar hebben (in bijvoorbeeld een ander universum) die gewoon onafhankelijk leeft, is de vraag of het origineel – uw huidige lichaam en brein – nog weet wat die Avatar allemaal uitspookt. Datzelfde geld voor uw game-avatar. Ik kom steeds dichter bij de vraag of dit allemaal gewoon al realiteit is. Nu, als we kijken naar de beweringen van Dr. Sylvester James Gate, zou dit zomaar eens het geval kunnen zijn.
Een vraag die automatisch voortvloeit uit deze gedachte-exercitie is: Wat gebeurt er als we inderdaad in staat zullen zijn om onze eigen simulaties te bouwen en binnen die simulatie ontstaat een dusdanig hoog kennisniveau waardoor de gecreëerde beschaving op het technologisch niveau komt waarop we zelf nu zitten en dus ook haar eigen simulaties gaat bouwen? U raadt het antwoord al: dan krijg je meerdere dimensies in de simulatie! Wacht eens even. Waar herkennen we dit van? Recentelijk schreef Micky van Leeuwen nog een artikel over meerdere dimensies hier op de site. Wat nu als wij al in een simulatie binnen een simulatie leven en dat iedere simulatie boven deze simulatie weer door andere spelregels gekenmerkt wordt? Heeft u wel eens gehoord van het begrip demon, jinn of archont? Ach, misschien behoren zij wel tot de simulatie waarbinnen onze simulatie draait. Een laagje hoger dus. En zou het kunnen dat de originele bouwer van de eerste simulatie iemand was die in de originele laag voor een Google-achtige firma werkt? Zou het kunnen dat deze man gewoon de achternaam Lucifer heeft en dat hij de grote architect is van deze simulatie (waarin zich meerdere dimensies oftewel meerdere simulaties binnen simulaties bevinden)? Is dat misschien simpelweg de grote held van onze elitaire cult? De film trilogie The Matrix zou ons aan het denken kunnen zetten in de richting van dat spoor. Maar om een simulatie te kunnen bouwen moet er ook ergens een origineel zijn! Daar zit dus die meneer Lucifer (de Ray Kurzweil van de bron) aan de knoppen. Houdt ondertussen in gedachten dat er meerdere simulatie gelijktijdig kunnen lopen en houdt daarbij ook in gedachten dat binnen die simulaties nieuwe simulaties kunnen ontstaan (waardoor je dimensionale gelaagdheid krijgt). Briljant van die Lucifer man!
Maar er is dus een bron. Er is dus ergens een originele status. “Ja en wie heeft die dan geschapen Vrijland?” Weet u wat daar kom ik dan later een keer op terug. Dat gaat nu erg ver. U mag van mij denken dat het een God is. Ik laat het voor nu even in het midden. Wel kunnen we stellen dat wat wij nu voor echt aanzien, namelijk het universum, wel eens totaal niet bestaand zou kunnen zijn. Dat het wellicht een kopie van het origineel is, is aannemelijk, want een software programmeur kijkt meestal naar realistische voorbeelden. Je bouwt meestal simulaties om situaties te testen: Hoe reageert een bepaald volk op een economische crisis? Wat gebeurt er psychologisch bij de mens na een grote natuurramp? Enzovoort.
Even terugkomend op de kwantumverstrengeling en het begrip bewustzijn, is mijn stelling altijd geweest dat bewustzijn niet alleen een complex van patronen in de hersenen is, maar dat het gelieerd is aan een ‘hoger zelf‘. Ik noemde dat de ziel. Niet dat ik dat woord bedacht heb, want het is een in religie gebruikelijk en veelvoorkomend begrip. In mijn optiek zou het wel eens zo kunnen zijn dat de wetenschap nog voor verrassingen kan komen te staan als gevolg van het bestaan van kwantumverstrengeling. Wikipedia zegt [citaat] Kwantumverstrengeling is een fenomeen uit de kwantummechanica waarbij twee of meer natuurkundige objecten zodanig verbonden zijn, dat het ene object niet meer volledig beschreven kan worden zonder het andere specifiek te noemen – ook al zijn de beide objecten ruimtelijk gescheiden. En dat is de grote verrassing die de wetenschap in mijn optiek nog gaat krijgen. Als het bewustzijn of de ziel van het origineel via kwantumverstrengeling verbonden blijft met alle avatars binnen de simulaties (of ze nu fysiek via nanotech nagebouwd zijn of softwarematig), dan voelt het origineel dus wellicht ook alles aan wat er in die andere werelden gebeurt. Is dat misschien het hoger bewustzijn of het dieper innerlijk weten wat mensen zeggen te hebben? Maar wat geldt voor het origineel, geldt ook voor de avatars. Het is immers kwantumverstrengeling! Dus de avatar kan voelen wat het origineel voelt. Misschien is voelen niet helemaal het juiste begrip in deze en kunnen we het beter hebben over ‘weten’. Dus is datgene wat ik ‘ziel’ noemde misschien gewoon de kwantumverstrengeling met ons originele bewustzijn? Ik laat u graag zelf het antwoord geven. In mijn nog te schrijven boek met de titel ‘Wie ben ik?’ zal ik al mijn ideeën en bevindingen stap voor stap verwoorden. Om dit boek te kunnen schrijven en om door te kunnen gaan met deze website vraag ik daarom om uw steun in de vorm van een donatie. Alstublieft; stof tot nadenken.
Bron linkvermeldingen: ninefornews.nl