Vorige week besprak ik de mogelijkheid van het leven in een virtuele wereld, waarbij ik een verwijzing maakte naar wetenschappelijke constateringen, zoals de beschrijving van het universum met de ‘string theory’ (snaartheorie) die zich gedraagt volgens computercode (zie hier). Ook besprak ik de mogelijkheid van een simulatie binnen een simulatie. Dit is het best te begrijpen door even te filosoferen over de mogelijkheid dat we digitale werelden kunnen bouwen waarbinnen we ons ‘bewustzijn’ kunnen uploaden en dat er vervolgens binnen die simulatie iemand opstaat die een nieuwe simulatie bouwt. Denk daarbij een beetje aan het concept van de droom in een droom zoals weergegeven in de film Inception. Multidimensionale gelaagdheid ontstaat als een droom in een droom in een droom, enzovoort.
Al vaker noemde ik Ray Kurzweil als technisch topman van Google die beweert dat we in 2045 onze eigen avatars hebben en digitale werelden kunnen creëren die niet van echt te onderscheiden zijn. Lees in dat kader nog eens dit en dit artikel, zodat u kunt ontdekken dat de plannen van Google erg serieus zijn. Niet voor niets investeren ze miljarden in deze ontwikkelingen. Vrij recent werd nog een half miljard gepompt in het bedrijf Magic Leap dat een nieuwe technologie ontwikkelde om 3D levensecht te maken. Het bedrijf maakt niet gebruik van holografische projectie of van autostereoscopie, maar werkt met foton-technologie waarbij de elektromagnetische straling als het ware benut wordt om het visuele centrum in ons brein de informatie te geven die er voor zorgt dat onze hersenen levensechte driedimensionale waarneming doen binnen de echte waargenomen omgeving. In feite worden de ogen dus niet misleid, maar wordt via fotonen rechtstreeks gecommuniceerd met de neurotransmitters in het visuele centrum van het brein. De ogen dienen dus slechts als toegangspoort voor het visuele centrum. Het effect dat dit oplevert is dat we dingen als levensecht en ‘solid’ waarnemen die eigenlijk softwarematig gecreëerd zijn. Op onderstaand filmpje ziet u hoe dat eruit ziet.
Waarom is dit een interessante ontwikkeling en de moeite van vermelding op de site waard? Welnu, zoals trouwe lezers zich wellicht nog herinneren, heeft Google’s CEO Scott Huffman al in 2013 gezegd dat over 5 jaar iedereen een chip in zijn hoofd heeft. Vindt u dat een onplezierig idee? Ach, de jeugd heeft de toekomst en de gadgets doen de rest. Als Huffman gelijk heeft is dat dus al het geval in 2018. Maar als u denkt aan een fysieke chip, zoals bijvoorbeeld de RFID chip die in de Rotterdamse Baja Beachclub in het arm geplaatst wordt, dan bent u eigenlijk al weer ouderwets. Dat was al in 2004. De wet van Moore leert ons dat zoiets tegen die tijd waarschijnlijk al op cel niveau kan als gevolg van de ontwikkelingen op het gebied van nanotechnologie. Wat nu als iedere neurotransmitter in het visuele centrum van het brein een stukje hardware krijgt? Beschouwt u dat als een absurde gedachte? Dan heeft u toch echt nog te weinig notie van wat er gaande is op dat vlak. De huidige ontwikkelingen, zoals die van Magic Leap lijken nu al baanbrekend, maar Google investeert hier niet voor niets mega in. De plannen zijn om de virtuele realiteit te laten samensmelten met de “werkelijke realiteit”. Voor zo ver we ons af kunnen vragen of we nu al mogelijkerwijze in een virtuele realiteit leven, is duidelijk dat de stap naar het uploaden van ons bewustzijn naar een virtuele wereld steeds dichterbij komt. Als de software en het netwerk voor deze mogelijkheden in handen liggen van 1 bedrijf, kunt u zich voorstellen dat er een nieuw en extra sterke bewustzijnsgevangenis kan worden gecreëerd. Gelukkig is er nog zoiets als kwantumverstrengeling. Daarover leest u alles in het genoemde vorige artikel over dit onderwerp. Think about it.
Bron linkvermeldingen: beamerexpert.wordpress.com, emerce.nl